یک آشنا

جدای از نوشته شما:خیلی اوقات فکر میکنم هر چیزی که دور و برم هست همش زاییده ذهن منه و وجود خارجی ندارن.آدم ها،طبیعت،حیوانات،زمین،ماه،ستاره ها و هرچی که هست.
فکر میکنم حالت یک صفحه تلویزیون داره که روزی خاموش میشه یا پرده ای که روز میفته.احساس میکنم هیچ چیز دور و برم واقعی نیست.حتی این وبلاگ حتی نوشته های خودم.
احساس میکنم دارم دیوونه میشم.

آشنا جان در روش تجربی ما اصلا قادر به اثبات چیزی بیرون ا ز خودمان نیستیم ... البته برای سالهای طولانی این مورد قبول فلاسفه نبود و شاید بشه گفت فیلم ماتریکس نقطه عطفی در تایید این نکته به شمار میرفت ...در حقیقت پیشرفت تکنولوژی ثابت کرد تمام درک ما از جهان خارح ممکنه شبیه سازی یا چیزی مشابه آن باشه
ولی در اصل ذهن ماست که در ارتباط با عامل خارجی جهان را میسازه و تاکید تقریبا تمام مکتبهای شرقی بر سکوت ذهنی هم به همین دلیله ... اینکه تنها وقتی گفتگو درونی متوقف میشه ما فرصت واقعی ارتباط با عامل خارجی را پیدا میکنیم

:)