روزهایمان در این ماه‌ها به کندی و با دلهره‌های‌ش از پس هم می‌روند و گاهی نیز تک افتاده شده‌ایم.

مکان‌ها را با آدمهایش را از دست داده‌ایم و احساس می‌کنیم در گوشه هایمان باید کز کنیم تا روحمان سر بخورد به توقف علائم حیاتی‌‌.